inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.398):

Zwijgend

hoe draai ik,
blind gevlekt,
een zandloper
van steen

als ook jouw handen
niet verder kunnen reiken
door bevroren gedachten
die gevangen lijken
in glimlachend geween

en waar het zwart
over en weer
blijft ingekleurd

het is de nacht
die al voor de avond
het licht heeft besmeurd
en in zwijgen is vermomd


Zie ook: http://www.fixpoetry.com

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 3 juli 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.6 met 19 stemmen aantal keer bekeken 710

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

annabel, 17 jaar geleden
Kom op, Julius, geen zelfbeklag. Bijven praten. Ik mis de bevrijdende opening.
sjoerd haxe, 17 jaar geleden
Indrukwekkend gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)