poëzieverduistering
je geeft me dagen
van slaap, bladerloze bomen
en wind
die stilte naar
het noorden draait
lege oren
en het vocht van de maan
dat het gedicht klieft
als zou mijn schaduw
de nacht toebehoren, nooit los van
zwarte knopen
ik laat achter, je vraagt de dood
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 13 juli 2008
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
poëzieverduistering 4.7 met 14 stemmen 
484
484
Geef je reactie op deze inzending:
Indrukwekkend en intrigerend mooi!