Netgedichten

netgedicht (nr. 21.515):

Tortel.

Mijn raam wijd open
naar de vroege stilte luisterend
bedenk ik dat jij nog wel zult slapen
Ik hoop dat ik in je droom zit

Het water in de vijver rinkelt zacht
een tortel trekt met klokkende geluiden
de aandacht van poes
Zijn onwetendheid zal hem beschermen

Dunne witte flarden in het blauw
en de wind, zacht ademend nauwelijks aanwezig
beloven een mooie dag
De tijd lijkt steeds trager te tikken

Aardse en groene geuren dringen om aandacht
Terwijl een rilling mijn huid wekt
verdwijnt de laatste nevel tussen de bomen
Hoe lang zou ik het al koud hebben?