Netgedichten

netgedicht (nr. 21.872):

De klanken en de beelden

De klanken en de beelden komen zomaar aangewaaid:
ze zijn dus niet van mij en daarom wil ik ze
van harte delen.

Ze zijn des levens hunkering van velen
die vrede zoeken, overvloed van zijn
en daarom zijn de daagse dingen
vaak te klein

om klank en kleur te zien, te voelen
hoe 't hart van 't leven klopt
in alles wat zo ongevraagd
ons wil omringen.

Daarom zijn dichters dan
geroepen om te delen
en zo de levenspijn
een beetje soms
te helen.