Netgedichten

netgedicht (nr. 22.570):

Er viel geen zonnestraal (herfstsonnet)

Er viel geen zonnestraal vol blank verblijden
omdat de hemel vol van wolken was
maar toch was er geen pijn zoals bij 't scheiden
omdat ik even iets van liefde las;

omdat er zoveel schoons en vreugde stralen
in alles wat de daagse dag maar kleurt:
in warmte, vrede, vriendschap die vertalen
hoe alles naar vervulling streeft en geurt.

Het mag dan herfst zijn, tijd van korte dagen,
van licht dat minder helder dan bij zomer schijnt -
toch waagt mijn hart een antwoord jou te vragen

omdat het zonder liefde in het niets verdwijnt.
En laat me nu en dan een beetje klagen,
je weet toch dat daarzonder liefde wel eens kwijnt...