Netgedichten

netgedicht (nr. 22.879):

Nog even

Nog even laait het rood en geel
in oude eiken eer de bladeren vallen;
ik tel ze niet, - weet niet van hun getallen
maar zie dat het er wel heel veel

zijn, die dan andere taken krijgen:
ze worden humus voor een nieuw begin,
zo vinden zelfs de bladeren een diepe zin
en hoeven niet voorgoed te zwijgen.

Hoe zal het dan wel met de mensen gaan?
Ze zullen nieuw gaan leven
in een liefdelicht bestaan.