Netgedichten

netgedicht (nr. 23.881):

Ad Tempus

ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zeide:
ga je mee

met mij mee
zomaar
vliegend vlieden

*

wonderbaarlijk
dat het mij met
vergankelijkheid
suste

ik wist niet
dat het de geest was
die zichzelve vaarwel
kuste

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 28 december 2008

julius-dreyfsandt

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: afscheid

vergankelijkheid

4.0 met 19 stemmen

1.272

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

julius dreyfsandt zu schlamm, 17 jaar geleden

Eigen bericht:
Voorlopig wil ik alleen in de Duitse taal verder gaan om mij er nog verder in te bekwamen.
Gezien de opzet van Gedichten.nl kunnen anderstalige gedichten niet op deze site verschijnen.

Margreet, 17 jaar geleden

pluk de dag!

nonna, 17 jaar geleden

Mooie vluchtige tere woorden, laat de herinnering de wijnkelder zijn van de geest!
Mens Agitat Molum!

Hanny, 17 jaar geleden

Zo zacht en zo mooi!

Geef je reactie op deze inzending: