Netgedichten

netgedicht (nr. 23.821):

Ameland

AMELAND

de lucht vibreert van geur en kleur en ijs
met boven zee een blauwe wolkenband
daar aan de rand van prachtig Ameland
dat eigenwijze duinenparadijs

er staat één ster, gekleed in parelgrijs
ik tel konijnenkeutels in het zand
en leg een doornig takje aan de kant
er klinken zachte klanken: kyriëleis

bij vlagen is het net alsof ik huil
mijn neus bevroren en mijn wangen koud
mijn stramme knieën kraken, ik word oud

ik stap onhandig in een struikelkuil
en ik blijf liggen in het groene gras
ik wou terloops dat ik een kerstkind was

joke berensen