Netgedichten

netgedicht (nr. 23.844):

Etude (herziene versie)

Toen het weer regende en
hij niet meer dronken was en er
een floers over het hoogste
woord lag dacht hij: god
ver ik schrijf niets meer op
verdom het verder.

Tot hij ging luisteren en
in muziek om hem heen
een kosmos hangen ging:
Rachmaninov d kleine terts,
immens verlangen en leerde
(want oren heeft wie hore)

Poëzie schrijven
begreep hij tenslotte is
overslaan en gaan en
kosmos binnendringen

Wist hij alleen maar dat
lege blad
alleen maar dat
en wiste hij