Netgedichten

netgedicht (nr. 23.921):

ik mag loetje zeggen

ik begin daar aan mijn wenkbrauwen
te eten met klauwen vet in de krul
gebraden glazen tanig als kraaien
kijken naar de spiegelscherven
ik mag loetje zeggen

ik loop door de bubbels van harde
kelen in de lucht door naar
kwasten en pennen gedoopt in
de hete brij die cerebraal mag heten
ik mag loetje zeggen van lichterlaaie

achter de lessenaar van de meester
klieder ik kloddertjes klad klaar
op beelden van opium zoals
hij ze noemt als ik er niet ben
toch mag ik loetje zeggen

zoals hij bomvol de bulken hulkt
heb ik al gezegd dat ik loetje zeggen mag?
maar hij hulkt dus en ik ken het niet
licht voor anderen maar ik mag loetje
zeggen in de leegte van zijn atelier