Netgedichten

netgedicht (nr. 24.155):

Ode aan zomaar een pluisje..

Een pluisje tederheid
wiegend in de wind
vol verlangen
te wachten
op het moment.

Rust eerst nog wat
op jouw kleine slaapbol
en droom je dromen.

Jij bent wondermooi
Uniek zoals je daar nu staat
te stralen in de avondzon
balancerend op jouw gedachten.

Velen gingen je al voor
maar jouw weg is de jouwe
nu nog even verborgen.

Maar beloof me lief pluisje
verlies niet jouw gouden glans
dat jou zo prachtig staat.

Nooit zal ik jou vergeten
Jij die mij inspireerde
de dag te beginnen
als een pluisje zwevend in de lucht.

R.J. van Tol