Netgedichten

netgedicht (nr. 24.273):

Jouw seizoenen

Hier beginnen jouw seizoenen
het lichte oprapen van hoop
dansend in de schaduw, maanrat
je gaat met een redelijk hart op de loop

keert weer terug naar de waarheid
onder helderend licht, een wakende maan
roep je mijn naam naar de heilschaduw
de zinderende stem van verloren faam

je leest me veel minder dan vroeger
niet meer zo vaak en veel minder lang
je geeft me een kus in de tochtruimte
weet niet half zo veel als mijn bonzend hart

en toch verzin je weer lente
kom je opnieuw met een verhaal over de zon
waar kinderen in spelen en jij mij
een ijsje geeft nog voor het donker op het balkon.