Netgedichten

netgedicht (nr. 24.819):

Echo van stilte

Ik hoorde de echo van jouw stem
tijdens de droeve regennacht
die met mijn zwijgen angstig leek

en ik vroeg zonder werkelijk te praten
of je uit de stilte wou verdwijnen
met de linkerdaad van droomvrijheid

maar dat deed alleen jouw stem
jouw lichaam kende te veel verdriet
in tussenwegen naar het ademland

waar op een kruispuntplein
jouw hart in duizend stukken lag
als voorraad voor hongerige reuzen

en de nacht voltrok zich vochtig
alle euforie betrad de stilte
als echo in een droomnacht.