Netgedichten

netgedicht (nr. 24.773):

Geschilderde maan

En hij die de maan schilderde
tussen wolken, dun vervangen
uit stilte van dromen, bijna zonder lippen
zoenen zoekend naast nachtgordijnen
en lotgenoten vanuit een zolder
over de slapende stad
konden we slechts rijmen
in onze bijzondere gedachten
door openhartig iets te zeggen
over een stil bodemloos smachten
onze lichamen ritmisch bewogen

hij vroeg zich af, waarom het nacht was
en hij in duisternis de maan schilderde
boven wolken, ondoordringbaar

onheilspellend boven de slapende stad.