Fluister me...

(opgedragen aan…)



al schrijf ik duizend gedichten,
toch blijf jij achter tranen verdoken
de pijn voedt eenzaam de gedachte
dat het allang geen zin meer heeft

mijn cocon een toevluchtsoord van
radeloze denkwijzen lijkt
en jij verder op de vlucht slaat

richting eerder

met soortgenoten vastgebonden
aan de hemelboog
tot we elkander in de ogen kijken

en onze vingertoppen zacht beroeren…

respect

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 467