Netgedichten

netgedicht (nr. 25.282):

Harmonie

nog nooit was 't in mijn tuin
zo vol met alles wat mij roept
zo één met wat vandaag
mij leven doet

nog nimmer was de harmonie
in voorjaarstonen beter hoorbaar
door lente zo gespitst
op dat wat leven is

waar mussen kwetteren
om mijn oudbakken brood
en vinkjes snel hun nesten vlechten
de meesjes 't hoogste lied inzetten

zelfs achtergrondgeluiden
vertrouwd het stuk complementeren
door lauwe wind verdreven
't moedeloos verkeer

daar is het heerlijk
om de merel weer te horen
alsof hij zelfs mij zeggen wil
dat hij voor immer blijft