Netgedichten

netgedicht (nr. 25.835):

De blauwe bovenkant

de maan is uit
sterren buitelen
en vallen strepen

je wens
graveert verlangen
in een koele nacht

je gaat toch niet verdwalen
in het donker als het
licht wordt in je hoofd

je hebt gekozen
maakt je passen veel te groot
omdat je bang bent voor de schaduw

zie je balanceren op de rand
de blauwe bovenkant
van eindeloze diepte

ik heb geen zorgen over jou
je lopen is wat onbeholpen maar
je bent nu voor het eerst jezelf trouw

de wereld opent zich opnieuw
heel pril ontluikt je tweede leven
ik heb je onbewust mezelf gegeven