Netgedichten

netgedicht (nr. 26.037):

herinnering aan Cordoba

die nacht waren we elkaar
zo onverhuld genaderd
het onbedekte raam
gaf uitzicht op de stad

in tijdloos niemandsland
leken eigen werelden verdwenen
de liefde nam de overhand

we bouwden langzaam op
een kathedraal van nieuwe dromen
en overzagen overnacht
wat weg zou vallen
en wat komen kon
trots als we waren op wat bleef
van vroeger levens

was het zo dichtbij
dat we betoverd door het licht
die vroege morgen hand in hand
de kathedraal-moskee van Cordoba
naar binnen liepen

verwonderd over zoveel samengaan

als ik opnieuw naar foto's kijk
denk ik het ongeloof
in jouw verdwaasde blik te lezen

Islam en Christendom zo tastbaar bij elkaar
twee werelden bijeen
wat zei dat over ons bestaan?