Netgedichten

netgedicht (nr. 26.179):

Schaduwrijk

Vol woord gekozen schoonheid
doch met hart en ziel in diepe pijn
begraaft zij het dagboek "zomerstilte"
achter een laatste dunne bomenrij

het treuren van kale wilgen
nabij boerderijen in winterstilte
leggen trage lange schaduwen
zich neer over grauwe weilanden

in schaduwrijk van het witte land
denkt zij huiverend terug aan toen
zij daar fietste, schaduw naar schaduw
voor elke droom een vlekje van de zon.

*