inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.293):

Kruiend ijs

Winden gieren zoals
ze altijd waaien, zaaien
spoken in mijn hoofd,
cirkelen weg door open
kieren, glippen weg met
de magere lijven om die naar
de kille boezem terug te drijven,
rook dat waart langs vagevuur
en blinde gaard, dooft de
gulle lach om de vastberaden
lippen, kan ik alleen verklaren,
dat ik in dit verduisterd uur niet
zal zwijgen, ongezien, ongehoord,
en niet beluisterd, aan mezelf
gekluisterd, de hete as wordt grijs en
het warme bloed stolt tot kruiend ijs.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 31 mei 2009


Geplaatst in de categorie: psychologie

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 95

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)