Netgedichten

netgedicht (nr. 26.442):

Jouw seringen.

Ik kijk naar het plafond
mijn gedachten gaan de kamer door,
jouw plek in bed is leeg en koud

Hoe lang hou ik dit nog vol
het maakt me langzaam dol
alles om mij heen is leeg

De koffie smaakt niet meer
het fruit wacht
tot jouw hand het weer beroeren gaat

en het wegneemt van de schaal
met herinneringen aan de geur
van jouw seringen

In de spiegel zie ik niets
van wat ik had verwacht
van deze nieuwe dag

die lijkt op vele andere:
ik zie maar niets veranderen
ik sleep me er doorheen

Ik sluit de deur weer achter mij
tot ik hier straks weer terugkeer
en wat ik hier dan vinden zal

Misschien een silhouet
maar ik hoor geen geluid:
het is weer stil in bed

Geen spoor van jouw gezicht
in het verste verre licht
Omhul mij maar met duister

In deze stilte blijf ik luisteren,
verbeeld ik me steeds maar weer
dat ik jou zacht hoor zingen

Of zijn het telkens weer
herinneringen aan de geur
van jouw seringen