Netgedichten

netgedicht (nr. 26.653):

Zijsprong

Er hing een donkere hemel
boven water, als forellen keken
ze omhoog, gespiegeld zagen ze
zich zwemmen in de diepte van
een meer, de school bewoog als
trage wolken naar het ginder van
oud zeer, de lucht was grijs,
passies glansen op de vinnen, als
de zon verscheen, te zweven
langs het lelieblad, waaronder
een aantal onzichtbaar verdween,
ze dreven onhoorbaar verder,
zonder spiegels zwommen ze
nergens heen, als kudde schapen
gehoed door rusteloze herders,
wogen ze de kansen om de
zijsprong naar de droge kant te
wagen, maar daarvoor was de
morgen nog te jong, om zich dan
af te vragen of springen wel zou
lukken op de meer heldere dagen.