Netgedichten

netgedicht (nr. 27.091):

Huizen 3

Voor de herfst van ’t leven,
nu een huis,
doorstraald met lentelicht,
waar niets nog dringend moet,
er ruimte is en tijd,
een vriendelijke groet,
een hand die helpt,
een troostvol woord,
een blije lach.

Heerlijk is:
ontwaken in ons huis,
de geborgenheid van binnen,
want er is buiten.
De zon schijnt,
vogels fluiten,
de wind huilt,
kerkklokken luiden.

Nog zaliger is:
na uitstap of na reis
de zekerheid:
het huis staat er nog,
de sleutel omgedraaid,
buiten van ons afgegooid,
wij zijn thuis.

Dit huis:
een warme thuis.