Netgedichten

netgedicht (nr. 27.182):

op zee gedragen

De zee
is een lange lijn
die uithaalt
naar de wereld
van mensen

het krult er
onder boze deiningen
van dingen
die we niet kennen

golven
komen van andere planeten
onder ons voeten
over de kim
en nog vele einders verder weg

zoals ik
met mijn linkerhand
geen raad weet
hoe die moet schrijven
draag ik iedere kustlijn
op mijn rechterpalm

wat onder het zand ligt
kan ik niet zien
met ogen
die rechtvaardig zijn

tussen mijn vingers in
is slierlings een zwart gat
geslopen dat een wereld regeert
met koppen van schuim

ik zou mijn ledematen
de drift oostwaarts willen sturen
waar ze kunnen oplossen
in de wateren van de zon daar
op de reling van het verborgene