Netgedichten

netgedicht (nr. 27.372):

toekomst tegemoet

Lange laan omzoomd door berken
Zonlicht speelt spel met schaduwblad
Silhouetten achter stammen wijken
als ik kijk, omringen me, meer dan dat

Waarom doorgaan? Geen antwoord
Oneindig plein, schitterende straten,
paarse heuvels, witte wolkenluchten
maar de zon - heeft hij me verlaten?

Kijk daar, daar is hij zoals het hoort
Klanken van muziek uit heuvelland
wekken stil verlangen op. ‘Hier vind
je wat of wie je zoekt’ zegt iemand

Lichtvoetig loop ik mijn toekomst
tegemoet, laat me op vleugels drijven
Dan dringt dageraad door. ‘Nee,’ zeg ik
vechtend tegen tijd ‘laat me blijven’