Netgedichten

netgedicht (nr. 27.410):

Het aanzoek

Een laatste blik in de spiegel vóór hij op pad
gaat. Hij is tevreden met wat hij ziet.
Zijn zwarte haren, zijn kleren apart en toch
stijlvol. Nog even zijn eye-liner bijwerken,

Dan besluit hij dat het goed is en het is tijd om
te gaan. Hoewel hij zenuwachtig is, ziet men
hem dat niet aan. Hij komt zelfs wat arrogant
over. Mensen kijken hem na, héérlijk !

Mensen, ze zijn zo gauw te choqueren. Hij is zo
anders dan zij. Met hun kleinburgerlijke ideeën
Hij is creatief en vind hen saai.
Onderweg bedenkt hij zich dat het jammer is dat
de zon schijnt.

Maar zijn meisje kon helaas vanavond niet. Als hij
het kerkhof oploopt is het alsof hij thuiskomt.
Hij ziet haar al zitten op "hun" plekje. Ze is vrolijk
vandaag, dat ziet hij aan haar paarse kleding. Ze
hangen de Gothic scène aan.

Sierlijk springt ze van het graf af en even later zoent
ze hem op zijn blauw gekleurde lippen.
En hij vraagt haar daar ten huwelijk. Ze zegt ja.
Samen dansen ze op de graven.

Want de doden zijn hun vrienden.