Netgedichten

netgedicht (nr. 27.622):

Zomerbloemen

haar liefde gesponnen
in een web
van tranen
kleine parels
aan zijdezachte draden
verweven
haar zinnen

de vrouw als uit porselein
gehouwen
staart naar de maan,
ze heeft zomerbloemen
in haar haren
gevlochten
in een krans

haar dromen gebroken
maar ze koestert geen haat
in haar ogen
ligt de hoop van de
toekomst
die ze toevertrouwt
aan het fluisteren
van de wind

er valt een ster
ze vangt met beide handen
de vrouw van gisteren
glimlacht
naar de nieuwe morgen