Netgedichten

netgedicht (nr. 28.386):

- Totdat de tijd stil staat -

Tijd wordt een afgrond die mensen verslindt,
zacht tikt de grote oude klok, het is 'nu'.
Verschrikkelijk kunstmatig en melodramatisch
Mild wordt gewaarschuwd het einde begint.

Heftige momenten, een leven vol tijdnood met vragen
mensen die denken, dat dromen niet verder blijven gaan.
Tijd de projectie, een grote illusie, alle kansen wagen,
voordat het horloge compleet stil zal gaan staan.

Hongerige vuile wereld, grote draaimolen
vol levenslust, levenstijd gaat rustig stelt enorme vragen
totdat de tijdswijzer toe zal slaan en alle hoop wegvaagt,
Stil dus dan mensenleven totdat de tijd jou wenken gaat.

Totdat de tijd stil staat en tikkend zijn seconden telt
de betrekkelijkheid van de tijd, heden en verleden
plots met niets meer te koop, geen waarde heeft het geld
sterven moet de mens, geen tijd meer werd hem gegeven.