Een winterlang
Donkere handen strelen
door krullende haren
voorzichtig wordt
een zilveren ring
aan haar vinger
geschoven
uit genegenheid
is liefde gegroeid
een winterlang
zegt ze
aarzelend
ja een winterlang
beaamt hij
en de wind
vlecht twee tranen
te samen
tot een lint
van weten
de maan
vangt het liefdeslint
en laat rozen bloeien aan de hemel
in de donkerte van de nacht
de doorns
waren te heftig
voor in haar eigen voortuintje
en de vrouw
draait aan de ring
om haar vinger
het is te kort
fluistert de wind
Geplaatst in de categorie: feest