Netgedichten

netgedicht (nr. 28.631):

De wadden, een werelderfgoed

Vanaf het vlakke land schittert
de oversteek naar het wad, waar vele
ruiterstokken als één statige zeemansrug
de diepte voor ons peilt

het één zijn met de noemer, de geest
van het besef het broze en tegelijkertijd
het gezwel dat groeit langs polders en kwelders
om zich tenslotte te manifesteren
in een ongekende schoonheid

doch is elke schittering ten dode opgeschreven
want het pluralisme van de mens
kent vele vertalingen

maar toch zal het wad nooit echt verdwijnen