Netgedichten

netgedicht (nr. 29.354):

- Op termijn -

Heb ik heel de wereld bereisd,
gevoelige zinnen op de tocht
nacht die opstond voor weeën in de kou

naakt en vogelvrij

de witte noorderzon
heeft de maan vervolgd

gejaagd

ontevreden als een bruine beer
het hart verscheurd met grommen

de poolster fonkelt intens vol geluk
met spijt
een scheidingslijn trekkend

verdient moe
de bangheid in een charismatisch hart
vindt alle kansen

diep verzonken in de dronkemans put.

decembernachten liefkoosden lang
spookten troebele twijfels door
was het dit wel waard, de vaart?

Verloren vragen deden poging
overtuigd om het licht aan te steken.

gouden op de achtergrond,
een melodie
van tederheid op termijn