Netgedichten

netgedicht (nr. 29.651):

- Ijssculptuur als jeugdherinnering -

Ijstransparantie van sculpturen glas
deed alsof het glas niet gebroken was,
een treurig lied vol jeugdherinnering,
zoals een ijsculptuur romantisch zeggen wil,
met grote lichtblauwe onschuldbloemen.

Een kindsheid, kind zijn is soms niet echt,
schaakblind aanleverd, diep ongerecht.

Herinneringen aan en uit de kindertijd,
het grote herenhuis met mooi zicht,
kinderpuin zo diep begraven in de tuin,
dat deze winter zeker onder sneeuw ligt,
als ijssculpturen uit de grote stad.

Het ijskind wordt eigenzinnig en het smelt
als het begrijpt wat is op deze wereld.
Metershoge sneeuw, gevoelens vol herinnering
dragen ijsschaatsend leed met verwarring.
Als binnenkant heel ongerijpt vanwege kou,
wist niemand wat broze jeugd eigenlijk
meest idyllisch werkelijk betekenen zou?

Tentoonstelling zoekt,
vindt het ijs gebroken door het wintervuur.
Volwassenen altijd op zoek naar jeugdidealen..
Ijssculptuur als ongeduldige herinnering...aan kinderjaren.