Netgedichten

netgedicht (nr. 29.724):

Potscherven bij het oude talud

Afgaande op de regels onder de schors
Even binnen met een boekje in een hoekje
Kundig oude letterbakken zetsels bekijken.
Zo verstil ik met mijn rug tegen de muur
Voel potscherven, houten oudere plankiers.

Waar mensen niet spreken spreken stenen
Er is geen verschil tussen ik kan het niet
Geen verschil met ik doe niet aan verdiepen.
Gedachtes opwekkend wakker maken is trouw
Elke steen een voor een aftastend tij ervaren.

Waar mensen niet spreken spreekt hout en steen
Over deze regels de zinnen van onder de schors
Hier woonden werkelijk vele monniken, Kartuizers.
Afgaande op houten splinters onder mijn hersenschors.
Pot ik ze op met de vingers van mijn geopende handen