Netgedichten

netgedicht (nr. 29.791):

- Voorbij de andere tijd -

Voorbij het laatste hoofdstuk
de grens trekken naar plaatsen
onweerstaanbaar licht weerkaatsen.

Mahoniekleurig onbeweeglijk
als door modderstromen lopen.

Kunst ontwaakt dromerig als
een bevallige tuinschilderij,
eeuwig verzandend in razernij
als romantisch “gevoelige klap”.

Voorbij een andere tijd,
schrijft de wijze steen op een brief
wat passeerde bleef.

Hetgeen dat soms nog in teinten
vervloeit op het einde
helpt een verleidelijk begin te maken
om weer ongeopend
onzacht op de grond te geraken.

Voorbij de andere tijd
toont gepaste plaatsen
vertelt over de cirkel in ’t hemelrond,
individuele liefde, sterren bewogen
om verder te gaan zonder grenzen.

Waar niemand om een ander geeft
niemand het ruizen hoort en weet
van de afgelegene rurale gebieden
die naar de top geklommen zijn.

Voorbij de ander tijd
om de stenen van de stoere berg
psychologisch te laten rollen
voorbij het zoet gevangene zijn
meer mogelijkheden te bieden.

De betere rijpere wijn
probeert haar toekomst boven
't brandend dak zelf te blussen.