More flexibility

uit versteende woorden
kan ik geen brood bakken
dit opent geen zoete deuren
woorden maken pas op de plaats
raken hun keerpunt
ik weet wat ze doen
aan de binnenkant

(nog altijd vraag ik om het deeg
waarmee ik zacht kneden kan
als warm verschijnsel)

maar ik schuil weg
als jij de klemtoon verkeerd legt
op dat ene woord
nou, daar struikel ik over
ik lees, las en heb gelezen
ik staar maar,
ik word er somber van

ik zie inkt, papier en woorden
maar lees níet dat ene woord
in de taal van liefde
die alles verstaat
wat stille banden bindt

(jij wijst mij geen weg,
naar het rozerood tussen binnen en buiten)

maak ik pas op de plaats
wat langs onze lippen ruist
doof een taal
ik kan daar niet meer van houden
die liefkozen niet rozig vooraan
zoals ik wil
tegen mijn borsten aan
leegte blijft achter
die me zo verwarren

(ik wil niet langer dromen
in een wereld zonder toekomst)

*zucht* om dit zoete suikergoed
lonkt de lente mij
in het frêle lover aan mijn oren
dat is wat ik wil blijven
minnen en liefkozen

dicht bij mijn gevoel
*op een of andere manier*
"ja, van heel dichtbij zelfs"

psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 252