Wolkenmantel

mijn denken vliet
met versnelde stap op natte straten
het water draagt schijn
zwijgt waar de boog hangt
in late lenteschemer
strak gebogen

mijn woord is moe naar het woord
poëzie verblauwd
(en al wat daar nog tussen ligt)
schijngolven vervloeien
spatten uiteen
tot op mijn mond in de straten
voor mijn oog

een wolkenmantel dekt warm
streelt regengeween
van het woord
tot blijde mijmerij
dat eindelijk een glimlach vond
bij ‘t maanlicht…

psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 170