Netgedichten

netgedicht (nr. 31.734):

O tijd!

In mijn hoofd is alles tomeloos
en terwijl ik luister naar de wind
van zeven wereldzeeën
schrijf ik onvast in ’t zand
hoeveel ik voor je voel, lief kind:
Had ik maar hier met jou gevreeën!
Leeg is nu het strand,
de zee schreeuwt eb

De tijd die stond niet stil
en zacht fluister ik:
O tijd! Wat heb je ons aangedaan!
Ik geef je mijn bezit,
ik schenk je alles wat ik heb!
Maar geef mij dat stukje terug,
van jong en ook van pril
en ik laat haar nooit meer gaan.