Netgedichten

netgedicht (nr. 31.738):

in het voorbijgaan

hoe zij vanuit het afbrokkelend heden zich des
te steviger vastklampt aan lang vervlogen jaren

zichtbaar op een oude foto in sepiabruine tinten
boven de kast

waarop ze te midden van wie haar dierbaar waren
het leven nog rimpelloos toelacht, met een open
blik betast en verkent

hoe zij me woordeloos vertelt dat haar dagen
leger en eenzamer worden, haar aanwezigheid
stilaan overbodig lijkt

dat er niets meer beklijft, haar bestaan ten einde
loopt, alsof ze vrede heeft met wat er komen gaat

in het voorbije reeds over licht en van weerzien
droomt

Schrijver: bert van der linden, 6 april 2010

mjc.leemreijze

home.nl

Geplaatst in de categorie: ouders

ouders

levenseinde

4.0 met 10 stemmen

593

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: annabel
Datum:: 6 april 2010
Email:: annekestziggo.nl; Wat een prachtig portret schilder jij hier, Bert. Compliment!

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 6 april 2010
Email:: kerima.ellouisegmail.com; een erg mooi gedicht...aanvaarding als een erg broos zicht omdat de wereld steeds stiller wordt achter haar afbrokkelend raam.

Naam:: josiene
Datum:: 6 april 2010
Email:: jweijsdenversatel.nl; Ik ben onder de indruk van dit gedicht.

Naam:: LadyLove
Datum:: 6 april 2010
Email:: ladylove40gmail.com; Hoe liefdevol bert. Met bewondering gelezen.

Naam:: Adeleyd
Datum:: 6 april 2010
Email:: rosa.olaertsskynet.be; Innig-mooi, Bert!
Een afbrokkelend heden is inderdaad beangstigend maar heeft ook nog wel mooie momenten, voor anderen ook, én voor de persoon in kwestie.

Geef je reactie op deze inzending: