Netgedichten

netgedicht (nr. 31.952):

Ontlopen ?

Ontloop ik me, dan
ontloop ik vele anderen,
als een boom die ik zie
zich vormt tot bos, in
beken herken ik de spiegel
van een jeugd in een
gevalganiseerde zinken teil
en in de voortgaande oceanen
die ik zag, geen hand die
zich daarin kon wassen van alle
twijfels en nooit gekozen kansen,
als hond die de druppels van zich
schudt, blijven die hangen in
mijn pels en lopen met mij mee,
steeds meer huiden werp ik af,
het laatste vel maakt mij
kwetbaarder dan ooit.