Netgedichten

netgedicht (nr. 32.029):

Identificatie

Vanuit een trage schoep
van lentewinden staan de
bomen slapend, gras groeit
in bewogen vlagen, passie
gloeit in kippenvel wat over
water rent tot aan een grens
waarin de oever zich herkent,
tekening van passie op de huid
met scherpe naalden van weleer
in duizend sterren, gekleurde
lampioenen waarin liefde hoort,
waarover helden streden, hijgend
bijgezet in beider adem van het
verleden, gebalsemd in een
kort moment van zwijgen,
gescheiden prikkels waar de
dood en daad klaar mee zijn,
zo bedoeld, verlangen op
volmaakte wijze, een omstreven
gebied, angst voor volledigheid,
tegelijk begerig naar het leven
en elkaar wat zich ten goede
keert, nooit klaar en ‘het zelf ’
zich met inzicht identificeert.