Netgedichten

netgedicht (nr. 32.170):

Onenigheid

ik loop door de besmette weiden
passeer de tuinen van onwil
niets is bespreekbaar

het is enkel maar ik die verder moet
met de onbegrepen infectie
van door anderen gekoesterde leugens

dolzinnig word ik
van deze onwezenlijke feiten
de bevuilde woorden

de valse beschuldigingen
ik schreeuw (inwendig)
zilver mij dan meeuw

maar ze luistert niet