Netgedichten

netgedicht (nr. 32.814):

Rode avondzon

In 't land van cynisme
zie ik de rode avondzon
langzaam zakken in
wat God ooit kon

't donkere silhouet van een paard
muggen dansen tussen fruitbomen
het achtergelaten dievenmasker

en ik bedenk me zelf
de dichterlijke natuur van dromen
in een andere doorleefde wereld

als een oude beambte
achter een stoffig bureau
teken ik een glimlach
in het dalende gevaarte

langzaam zak ik in 't meer
als een ballerina in de spiegelzee
het paard dat roert zijn staart
het fruit neemt alle dromen mee

de rode avondzon droomt een lied.