inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.342):

Groene ogen

Groene ogen waar ik zoveel in zag.
Groene ogen en jou lieve lach.
Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd.
Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach.
Ik weet dat het fout is en dat het eigenlijk niet mag.
Maar ik kan blijkbaar nog niet zonder jou dat heb ik wel gevoeld. Ik hoop stiekem dat je dit leest en snapt wat ik bedoel. Treuren is zinloos verspilde tijd en ik hoop dat je me snel hieruit bevrijd. Want ik word zo gek van dit gevoel. Het is een dooie en kapotte boel. Want door die paar woorden is mijn leven een puinhoop , een zooi. ik voel me opgesloten met jou woorden als een kooi. Jou groene ogen kijken nu naar me zonder betekenis en niemand wil mij vertellen dat dit een nachtmerrie is.

Schrijver: Een anoniem meisje, 24 juni 2010


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 734

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hans Nusink
Datum:
25 juni 2010
Email:
hansnusinkplanet.nl
Wat een pijn, schat. Ik ken dat ook. Ik wens je toe dat je deze pijn leert dragen. Probeer je zelf bij de hand te nemen en van je te houden. Ik weet dat dit hard werken is. Heb medeleven met jezelf. Ik heb dat ook met je. Je mag altijd om hulp vragen, ook. Een luisterend oor.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)