Netgedichten

netgedicht (nr. 33.958):

Blanke pit

Langzaam zullen de nazomeringen
zich ontplooien wanneer de regenbuien
opgestoft in de dorre gronden
de hardheid verzachten
en de tere pit ontdoen
van haar verdorven gekwetste muren...

De witte kokosmelk sijpelt
en voedt de gulzige lippen
die te lang wachtten
op de lauwe omarmende
flauw smekende vloeistof om bevrijding
weggestoken in de eigen opgetrokken kooi.

Maar om het vloeiende bewegende blanke kleed
zal het omhulsel afbrokkelen
en priemend zonnebloemenlicht
zal de tere pit begroeten
en haar eigen kracht
in de kern ontmoeten....