Netgedichten

netgedicht (nr. 34.236):

binnenland

geef me geen naam
want ik ben de dwaas achter muren
van de wereld

en durf amper op te kijken
naar de reiziger die zich vonkloos, onherkenbaar
spiegelt aan mij

voor het oor van herkomst

verwant
met het stilste raadsel, ter verklaring
van mijn uit het lijf getrokken ziel

ontsluit duizend ogen
verhelder water met zonlicht

draai heuvels om
of de duinen

herlees mijn angsten
in deze intieme getuigenis

maar geef me geen naam

er is geen scheiding
wanneer ik schuld krom
tot tranen