Netgedichten

netgedicht (nr. 34.599):

Crisiswipper

Het was weer bijna als vanouds
in elkander vrij gevochten
verzengend ver van al het kouds
wringen onze laatste bochten

snakkend naar de pure vormen
die het leven inhoud geven
hier het haakje voor de wormen
daar de zeilen om te reven

varend op het kompas van maan
stap ik over op een klipper
ik stop mijn netelig bestaan
als verstokte crisiswipper.