inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.129):

Chromosomen

De ruimte van geluid
vullen met gedichten,
de stilte niet bruskeren
aards moraal gevangen,
in de mens verwerkt, de
verwarring versterkt de
beelden, om die mee te
voeren in “dood tij “om me
argeloos de mond te snoeren
met onbekende woorden, om
de sterfelijkheid met zijn
handlangers te bedwingen,
zwervend voor de poorten
van de onmacht, blijven boeken
zonder lezers, tot stof vergaan,
teruggebracht tot schimmel,
worden niet verbrand tot
louter inhoud van de dromen
om die beter te ontwarren dan
de beste therapeut, berusting
in mijn chromosomen.

"Ik zing zoals de vogel zingt,
die in de twijgen woont."

Goethe


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 28 september 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 315

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Ans
Datum:
5 oktober 2010
Email:
Ansmanshotmail.com
Je bent zoals je bent, goed weergegeven.
Naam:
Harry
Datum:
29 september 2010
De onzekerheid vloeit uit je pen, dat geldt voor elke taalkunstenaar. Mooi weergegeven dichter.
Naam:
Lea
Datum:
28 september 2010
Email:
L.vankesselhome.nl
Niet elke woord en regel die ik begrijp, de teneur wel en vind ik dit een kundig geschreven gedicht.
Naam:
Leo
Datum:
28 september 2010
Email:
L.Straatveghterhotmail.com
Je zingt zoals je gebekt bent en laat dat stromen in de expressie van je schrijven. Knap verwoord.
Naam:
Hans
Datum:
28 september 2010
Email:
Hj.dekoninghhetnet.nl
Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)