Netgedichten

netgedicht (nr. 35.160):

waterlander

zwijg nu, zwijg en hoor het ruisen
het zachte ruisen van het blad
waarop ik voor de wind langs kwam
een korte tijd in stilte zat

nu ben ik thuis en zal ik rusten
vissen zag ik in duizendtal
meren, beken en rivieren
ik draaide in de waterval

ik kwam in zee, ik kwam in wolken
en regen bracht mij weer naar huis
nu rest mij rust, rest mij zwijgen
dus zwijg ik nu en hoor de ruis

© tondegruijter