Als bomen huilen

Herfstbomen dragen melancholie door de dagen.
Het lijf bewaart gedachtes in de diepste lagen.

Ontroerend mooi! De tranen van een boom, die herfst huilt , raken het hart in diepe weemoed, de herinnering aan afscheid van wat zo dierbaar is

Met het wrijven in de handen ontstaan geuren van associaties. Eenvoudig en krachtig geschreven.

Prachtig!

Voelbaar droef, jouw verdriet. In de herfst van ons leven, lijken dierbare herinneringen gevormd door emoties een steeds belangrijker plaats in te nemen. Ze eroderen in de loop van de tijd.Wel worden ze in het geheugen opgeslagen, als jaarringen van een boom. Als de dagen korter worden, zijn wij juist gevoeliger voor deze emoties. Helaas zijn ze niet altijd betrouwbaar.

Diepgaande emotie,mooi geschreven.

Ontroerende robuustheid!