Netgedichten

netgedicht (nr. 35.691):

Als bomen huilen

ik wrijf een
paar woorden
met handen

vol tederheid
langs de boom
die hersft huilt

zijn tranen
willen mijn lijf
omranden

omdat daarin
een herinnering
schuilt

Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius.dreyfsandt, 28 oktober 2010

Geplaatst in de categorie: emoties

herinnering

3.0 met 21 stemmen

366

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly
Datum:: 30 oktober 2010; Herfstbomen dragen melancholie door de dagen.
Het lijf bewaart gedachtes in de diepste lagen.

Naam:: Astridv
Datum:: 29 oktober 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Ontroerend mooi! De tranen van een boom, die herfst huilt , raken het hart in diepe weemoed, de herinnering aan afscheid van wat zo dierbaar is

Naam:: pama
Datum:: 29 oktober 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; Met het wrijven in de handen ontstaan geuren van associaties. Eenvoudig en krachtig geschreven.

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 29 oktober 2010; Prachtig!

Naam:: nonna
Datum:: 29 oktober 2010; Voelbaar droef, jouw verdriet. In de herfst van ons leven, lijken dierbare herinneringen gevormd door emoties een steeds belangrijker plaats in te nemen. Ze eroderen in de loop van de tijd.Wel worden ze in het geheugen opgeslagen, als jaarringen van een boom. Als de dagen korter worden, zijn wij juist gevoeliger voor deze emoties. Helaas zijn ze niet altijd betrouwbaar.

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 29 oktober 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; Diepgaande emotie,mooi geschreven.

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 28 oktober 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Ontroerende robuustheid!

Geef je reactie op deze inzending: