Netgedichten

netgedicht (nr. 36.043):

Begrensde vrijheid

de angst gemaskerd
twee bruine ogen
spreken stilzwijgend

is het de traditie
die haar steels
volwassen heeft geschopt

blonde lokken verhullen
haar contouren, zo blijft
de kans op thuisbrengen miniem

welke inherent is aan
de onschuld vermoorden
zodat het stamhuis in achting zal stijgen

spreekt zij met verdraaide stem
al die vrouwen toe, die monddood
lijken, in begrensde vrijheid

vol hoop over haar toekomst

Zie ook: http://ladylove40.punt.nl/index.php#575187

Schrijver: LadyLove, 12 november 2010

ladylove40

gmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: vrijheid

onmacht

angst

verdriet

3.2 met 5 stemmen

293

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Vrijheid is een groot goed, alleen lang niet voor iedereen vanzelfsprekend, helaas!
Mooi gedicht!

gerardo, 15 jaar geleden

Kans op eerwraak, het blijft een gruwelijk probleem, mooi neergezet hier.

pama, 15 jaar geleden

Ja Marjon, vrijheid is maar een relatief gegeven, als dat afzet tegen onze emoties, hoe vrij zijn wij dan? Het belangrijkste blijft hoe je je daarin voelt. Mooi gedicht.

henk knibbeler, 15 jaar geleden

je vraagt aandacht voor een schrijnend probleem en vooral hoe heimelijk deze vrouwen in de maatschappij moeten leven, knap omgezet in je gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: